Twoja pomoc może uratować czyjeś życie

Jedną w najważniejszych rzeczy jaką możemy zrobić będąc w relacji z drugą osobą jest bycie uważnym na siebie nawzajem.

Uważne obserwowanie siebie, słuchanie.

Proponowanie wsparcia wtedy kiedy czujemy, że druga osoba tego potrzebuje.

Kiedy chcielibyśmy zaproponować wsparcie może pojawić się obawa jak to odbierze druga osoba, czy nie odbierze tego jako, że my uważamy ją za słabą? 

Dotykamy tu społecznych przekonań dotyczących tego, że kryzysy psychiczne są o słabości.

A prawda jest taka, że choroby psychiczne są tak samo naturalne, ludzkie i wymagają tak samo leczenia, jak choroby ciała. 

Kiedy widzimy, że nasz znajomy utyka na nogę nie mamy obaw żeby zapytać go: "A byłeś z tym u lekarza?". 

Natomiast kiedy obserwujemy odmienne zachowania, zmienność nastroju, wybuchy u naszych znajomych często pojawia się skłonność do wycofania z kontaktu pod przykryciem: "Ona zrobiła się strasznie dziwna". 

To co najlepszego moglibyśmy zrobić w takiej sytuacji byłoby zostanie przy tej osobie i zatroszczenie się o nią. 

Do tego potrzeba szczerej i autentycznej relacji między dwojgiem ludzi, aby zauważyć odmienność zachowania danej osoby i mieć przestrzeń do tego żeby jej o tym powiedzieć. 

“Od jakiegoś czasu mam wrażenie, że jesteś bardziej nerwowa/ przygaszona/ boisz się różnych rzeczy. Może potrzebowałabyś wygadać się psychologowi?”

Kiedy do mojego gabinetu przychodzą pacjenci, często na pierwszej wizycie mówią, że bliskie im osoby zwróciły im uwagę, że się zmieniły i zasugerowały żeby poszły do psychologa, więc przyszli. Pytam, co czują w związku z tym, że bliscy zwrócili uwagę na zmianę w ich zachowaniu. Często pada: "Jestem im wdzięczna, że mnie do pani przysłali, bo sama bym się nie zmobilizowała. A chyba naprawdę mam problem".  

Trudność osób z depresją polega na tym, że wycofują się z życia społecznego, zaczynają unikać spotkań, nie dzwonią, nie odbierają telefonów. Czasami znikają też z social mediów.

Tracimy ich powoli, bo wycofują się z życia.

Depresja to choroba śmiertelna, która może zakończyć się samobójstwem osoby cierpiącej.

Dlatego tak ważne jest bycie uważnym na siebie nawzajem.

Odezwanie się w sposób jaki został nam możliwy do tej osoby, która zaczęła się wycofywać:

Zadzwoń.

Nie odbiera, napisz sms.

Nie odpisuje na smsy, odezwij się do jej partnera/ partnerki, że martwisz się o tę osobę, czy wszystko w porządku. 

Odwiedź ją w jej domu. 

To duży krok, bo tym co może się pojawić jest myśl: jeśli ona się przestała odzywać, to ja też przestanę.

Osoba w depresji wycofuje się powoli z życia, wtórnie ma poczucie, że jest sama, że już nikt do niej nie dzwoni, nie pisze, nie spotyka się z nią. Gdzie tak, to ona pierwsza mogła zacząć chować się w swojej skorupce jak żółw.

I potrzebuje bardzo żeby ją z tej kryjówki wyciągnąć.

Nie pozwolić jej na samotne cierpienie.

Człowiek do szczęścia potrzebuje drugiego człowieka.

W depresji potrzebuje drugiego człowieka żeby nadal żyć.

Nie bójmy się powiedzieć słów:

A może mogłabyś skorzystać z porady u psychologa?

A co myślisz o kontakcie z psychiatrą?

Znam dobrego psychoterapeutę. Dam ci namiar.

Mojej znajomej bardzo pomógł kontakt z psychologiem. Może też byś spróbowała?

Gdzieś w Internecie śmignął mi telefon zaufania dla mam. Zaraz Ci go podam.

Twoja pomoc może uratować czyjeś życie.

Do stworzenia strony wykorzystano kreator stron www WebWave